Hoe zal ik U ontvangen als ik niet goed weet hoe ik naar U moet verlangen in mijn geloofsarmoe?
Deze eerste regels van het adventslied dat wij de laatste weken zingen stellen een vraag, een vraag aan jou en aan mij. Maar ook een vraag in de tegenwoordigheid van God, Hij is de U in deze regel.
Het is ook een vraag die gesteld wordt, juist omdat er Iemand aan onze deur klopt!
Weer een ander lied zingt het kind Jezus een welkom toe, juist in de gebrokenheid van ons leven en de gebrokenheid in de wereld. Hoe we ook in het leven staan: kwetsbaar als Maria, zoekend als Jozef, oud en moe als Anna, hoopvol als Simeon, dan is God daar, als een kind, maar tegelijk het levende Woord. Vrede voor wie dit kind wil ontvangen. Vrede voor mensen bij wie alles voorspoedig gaat (dank God daarvoor), vrede voor mensen die veel moeten missen (gezondheid, financiële ruimte, gezelligheid door eenzaamheid), Vrede als er in je leven harde klappen vallen. Het hoort ook bij het kerstverhaal, de moeders van Bethlehem! Hoe kon dat toch gebeuren terwijl er in datzelfde Bethlehem een kind geboren is dat zelfs de dood zou gaan overwinnen! Hoe kan het ook vandaag toch gebeuren dat miljoenen moeten vluchten, zelfs sterven door geweld, door machtsmisbruik.
Kijk om je heen, dan zie je veel kwaad, veel slechts, en hier en daar ook een paar mooie dingen, mooie mensen, mooie initiatieven. Kijk omhoog en dan zie je alleen maar wat goed en mooi is. God is dichtbij, zoals toen in Bethlehem (en natuurlijk ook de jaren daarna) en ook vandaag. Als je Hem toelaat in je leven kan ook jouw leven een teken van zijn liefde zijn. Dan zijn onze handen, voeten, oren en lippen instrumenten om Hem te ontvangen en uit te delen.
De vraag “Hoe zal ik U ontvangen” krijgt een antwoord als wij met de engelen en met de herders en met Anna en met Simeon zingen van die kleine baby die de grote Redder van de wereld bleek te zijn.
Natuurlijk is het niet altijd en onverkort jubelen; er is ook verdriet, er is ook pijn, er is ook gemis. Dat is er en dat roept om aandacht en meeleven. En het roept ons op om niet egocentrisch te zijn, maar te leven zoals we het Avondmaal vieren: terugkijkend op Jezus’ leven (en sterven), omhoog kijkend naar zijn plaats aan Gods rechterhand, naar voren kijkend om te zien wat ons te wachten staat en om ons heen kijkend naar de mensen die God op onze weg plaatst. In een lied staan deze regels: “Leer ons groeien Heer, in kleiner zijn, leer ons meer en meer de minste te zijn.”
God kwam naar ons, hoe wil Hij dat wij Hem toelaten, ontvangen? Hou op de trektocht de Leider in de gaten, volg Hem en zorg dat je wat reserveolie in je rugtas hebt. Kortom: hou een plaats voor Hem vrij en als je leven te vol is, ruim dan wat overbodige ballast op. En als het donker is in jouw leven, als de hemel zwaarbewolkt is, ontdek dan weer opnieuw waar het Licht is en laat de Geest die wolken wegblazen.
Wat is advent toch rijk, wat mooi.
Ik wens ons allemaal een prachtig kerstfeest toe! En ook alvast een fijne jaarwisseling en een goed begin van 2025.
Koos Lange
PS. In bovenstaande tekst heb ik hapsnap gebruik gemaakt van fragmenten uit liederen van Sela (naast het lied van Klaas van Hoek); het zijn de liederen: Welkom hier bij ons, Vrede voor wie het hoort, Moeders van Bethlehem, In ons hart geboren en De minste van de mensen.
