Weer is er een nieuw kalenderjaar aangebroken. Weer een moment om je te realiseren dat de jongste dag steeds dichterbij komt!
Heer, hoe lang nog?
Stil maar, wacht maar!
Zoals de oude Simeon, hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken. Uitzien naar: dat is actief verwachten, net even anders dan het “stil maar, wacht maar” wellicht als sfeer oproept. Het is te vergelijken met de activiteiten als je gaat verhuizen: loslaten, opruimen wat niet mee hoeft, schoonmaken en inrichten van de nieuwe woonplek. Nu is dat laatste, als je denkt aan de hemelse woning, niet nodig, dat heeft Jezus al gedaan, zoals Hij beloofde: “Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op Mij. In het huis van mijn Vader zijn veel kamers; zou Ik anders gezegd hebben dat ik een plaats voor jullie gereed zal maken?”
Dus in dat actieve verwachten gaan we een nieuw jaar beginnen, een jaar waarin er weer diverse veranderingen gaan plaatsvinden, ook in onze gemeente. Het basispastoraat en -diaconaat wordt een taak voor ons allemaal, georganiseerd in kringen. Zo wordt het omzien naar elkaar overzichtelijk en behapbaar: je kan je inzetten in een “kleine” kring, waarin allemaal leden van hetzelfde kerkgezin zitten. En ik hoop van harte dat er ook verandering komt in de opening van het kerkgebouw voor de zondagse erediensten, de door-de-weekse activiteiten en dat we zo weer vaker een fysieke ontmoeting kunnen hebben. Ook hoop ik van harte dat de verbondenheid zich ook uit in de manier waarop wij samen de kosten van ons kerkleven dragen.
En dat allemaal onderweg naar de dag waarop Christus zal verschijnen en alle zorgen en onzekerheden opgelost zullen worden.
Heer, hoe lang nog?
Stil maar, wacht maar!
Ik wens ons allemaal een gelukkig nieuwjaar.
Koos Lange