Kennen we dit woord nog? En zo ja, weten we nog hoe het voelt? Ik was het behoorlijk kwijt, tot ik het weer ergens tegenkwam en ging proeven.
Devotie, dat is vroom toegewijd zijn aan …. Op de plaats van de puntjes kan iedereen invullen wat hij/zij wil, een persoon, een beleving, iets materieels.
Heel lang geleden, toen er een bouwcommissie was om de Bazuinkerk te realiseren, schreef de voorzitter van die commissie over devotie voor en na de zondagse eredienst. Als je devotie in dat kader plaatst, proef je iets van eerbied, toewijding aan de gastheer van die dienst, aan God Zelf.
Dan is de kerkzaal min of meer een heilige plaats, waarbinnen je eerbiedig en aandachtig bent.
Die voorzitter indertijd paste dit zo toe, dat hij pleitte voor stilte in plaats van geroezemoes, aandacht voor de God die jou hier wil ontmoeten in plaats van aandacht voor je vrienden of bekenden die je hier tegenkomt.
En daar zit zeker iets moois, waardevols in, maar het hoeft elkaar ook niet te bijten. Besef dat je in Gods huis bent maakt je wellicht eerbiedig stil, maar tegelijk mag je ook blij zijn dat er zoveel broers en zussen om je heen zitten en mag je die ook met hartelijkheid en belangstelling begroeten. Wellicht moet die hartelijke belangstelling wat dieper gaan dan bewondering voor de nieuwe jurk of schoenen, of de vraag of je al weet waar je met vakantie naar toe gaat, maar maak die grens niet te hard, te scherp. Het is mooi zoals Boaz en de maaiers elkaar begroeten: “De Heer zij met jullie” en “De Heer zegene U”. Maar Boaz ziet vervolgens ook een “vreemdelinge” tussen de mensen en vraagt daar belangstellend naar. Het is maar een voorbeeld, maar ik hoop dat je er iets van meeneemt als je gaat bedenken hoe jij devoot kunt zijn, in en buiten de kerkzaal.
Vroom toegewijd, wat klinkt dat ouderwets, hebben we daar misschien ook wat hippere woorden voor? Van een verliefde jongen hoor je zeggen dat hij stapel mesjokke is van … Dat is behoorlijk vroom toegewijd, maar toch ook weer anders.
Wie helpt mij (ons?) aan een meer bijdetijdse term voor devotie?
Ik proef iets van die toewijding als ik lees over de vrouwen die het (inmiddels lege) graf bezoeken, zij zijn devoot aan hun Heer en Heiland, Jezus. En ook proef ik devotie als ik lees over de sfeer in de eerste gemeente na de eerste pinksterdag: “Ze wijdden zich trouw aan het onderricht dat de apostelen gaven, aan de onderlinge gemeenschap, het breken van het brood en het gebed.” (Hand. 2:42)
Samengevat: ik zoek iets wat de ontmoeting met God en elkaar verdieping geeft, juist (maar niet alleen) in de zondagse eredienst. En ik hoop dat we dat samen kunnen doen.
Koos Lange