Ik ben jaloers, jaloers op de vrouw die genezen werd door Jezus even aan te raken.
Niet dat ik lichamelijk ziek ben, maar er is zoveel mis in mijn leven dat ik wel degelijk genezing nodig heb. En wat zou het dan fijn zijn als ik even door de menigte heen kon slippen en even, heel kort Jezus’ kleed aan kon raken: weg alle rotte dingen in mijn leven! Maar, Jezus is als mens niet meer op deze aarde; dus….
Wat: dus???
Wij namen het brood en dronken de wijn: Jezus’ lichaam en Jezus’ bloed!
Ik ook!
“Uw geloof heeft u behouden, ga in vrede”.
En dat klinkt ook aan het einde van elke dienst: “De genade van de Here Jezus Christus en de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen.” Deze zegen hebben we (ik ook) beaamd. Ik kan mijzelf dus als genezen beschouwen? Ja, dat kan ik, ook al zijn er nog veel dingen die dat tegenspreken, maar God wil er niet meer aan denken, Hij verklaart mij rein: Uw geloof, dat is heel weinig, en tegelijk zo ongelofelijk veel!
(n.a.v. de preek die ds. Gert Zomer zondagmorgen bij ons hield)
En ook op een andere manier mag ik Jezus aanraken: als steentje op de hoeksteen ben ik met Hem verbonden. Het geloof is het cement dat mij aan Hem verbonden houdt!
Dus: ik hoef eigenlijk helemaal niet meer jaloers te zijn!
Koos Lange