Jezus wordt gevangen genomen, vernederd, geslagen, overgeleverd, mishandeld en gekruisigd. Hij wist wat ging gebeuren, maar ging toch! De evangelist Johannes noemt dat diverse keren in zijn evangelie: Jezus wist…
Het was kort voor het Pesachfeest. Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.
Ja, Hij zou terugkeren naar de Vader, maar niet dan nadat ook dit moment zou zijn gepasseerd: Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?
Jezus, die wist dat de Vader hem alle macht had gegeven, dat hij van God was gekomen en weer naar God terug zou gaan, stond tijdens de maaltijd op. Hij legde zijn bovenkleed af, sloeg een linnen doek om en goot water in een waskom. Hij begon de voeten van zijn leerlingen te wassen en droogde ze af met de doek die hij omgeslagen had.
Zo’n groot lijden voor ogen, toch aandacht voor de anderen, ja, dienaar van de anderen. Wonderlijk, ontzagwekkend, Heerlijk!
Hij wist namelijk wie hem zou verraden, daarom zei hij dat ze niet allemaal rein waren.
En wat doet Hij met die wetenschap? Scheld Hij Judas nu uit: “vuile verrader” of zo?
Nee, in vers 21 lezen we: Jezus zei: ‘Doe maar meteen wat je van plan bent.’
Hij wist het, en aanvaardde het. Onbegrijpelijk, “Meester”lijk.
Bij zijn gevangenneming staat er:
Jezus wist precies wat er met hem zou gebeuren. Hij liep naar hen toe en vroeg: ‘Wie zoeken jullie?’
Daarna laat Hij zich boeien, maar niet dan nadat Hij met goddelijke macht vrije aftocht voor zijn discipelen bedongen had.
Tenslotte, terwijl Hij aan het kruis hing, vertelt Johannes het weer:
Toen wist Jezus dat alles was volbracht,…
Dan krijgt Hij wat zure wijn en schreeuwt die alles veranderende woorden uit:
HET IS VOLBRACHT!
Als wij het Avondmaal vieren, denken we terug aan dit lijden en denken we er ook aan wat dit voor ons betekent. In het avondmaalsformulier wordt dit zo beschreven:
Gebogen onder de zware druk van onze zonden en van Gods toorn werd hij in de olijfgaard Getsemane overvallen door doodsangst, zodat zijn zweet in grote druppels als bloed op de grond viel. Daar liet hij zich boeien om ons vrijuit te laten gaan. Daarna dreef men de spot met hem, zodat wij nooit meer te schande gemaakt zouden worden. Hij werd onschuldig ter dood veroordeeld, zodat wij voor Gods rechterstoel zouden worden vrijgesproken. Hij heeft zich zelfs laten kruisigen en de aanklacht tegen ons vernietigd door haar aan het kruis te nagelen. Door dit alles heeft hij de vloek die op ons lag, op zich genomen om ons met zijn zegen te vervullen. Ja, aan het kruishout heeft hij met lichaam en ziel de angstaanjagende verlatenheid van de hel ondergaan, toen hij uitriep: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’ Opdat wij door God aangenomen en nooit meer door hem verlaten zouden worden. Tot slot heeft hij door zijn bloed uit te gieten het nieuwe verbond van genade en verzoening voor eeuwig rechtsgeldig gemaakt. Toen riep hij uit: ‘Het is volbracht!’
En vanaf de eerste paaszondag liet Hij zien wat dat betekent: De dood overwonnen, de duivel ontmaskerd, bekleed met een hemels lichaam, waarvoor gesloten deuren geen belemmering meer vormen, zegenend, bemoedigend. Onze Heer en Heiland:
Duizend, duizend maal o Heer, zij U daarvoor dank en eer.
Koos Lange