“Maar kan een vrouw haar zuigeling vergeten of harteloos zijn
tegen het kind dat zij droeg? Zelfs al zou zij het vergeten,
ik vergeet jou nooit. Ik heb je in mijn handpalm gegrift,
je muren staan mij steeds voor ogen.”
Jesaja 49:15-16
Wat hebben we ervoor over om het maar niet te verliezen.
Aandacht, respect, status.
Het lijkt te werken als zuurstof. Het geeft hetzelfde effect als voedsel.
En vooral van diegenen die ons na staan. Ouders.
Zijn we niet wie we zijn in hun ogen?
Worden we niet wie we worden in hun woorden?
Lijken we niet op wie we lijken in hun fotoalbum?
Kun je het kinderen kwalijk nemen? Weten zij beter?
Kun je het de ouders kwalijk nemen? Willen ze beter weten?
Of hebben ze het stiekem toch nodig: Aandacht, respect, status.
Wat er gebeurt wanneer kinderen opgroeien in hun eigen ogen?
Wanneer ze volwassen worden in hun eigen woorden?
Wanneer ze zich een beeld vormen in hun eigen portretten?
Wat hebben we ervoor over om het maar niet te verliezen.
Aandacht, respect, status.
En vooral van diegene die ons na staat. God.
Jan Spoelstra