“Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten.
Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over,
thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.”
Deuteronomium 6: 6 – 7
Dat is wel een dingetje tegenwoordig. We houden van veel zaken.
Social media, zonsopgangen, puppies, speltbrood.
We staan vrij in het leven.
We zijn genoegzaam bekend met de valkuilen
van dit glibberige bestaan.
Ziekte. Tegenslag. Liefdesverdriet. Geloofstwijfel.
Tevens zijn we ook niet te beroerd om ons aan te passen
als dat beter is voor de gemeenschap waarin we leven.
Vluchtelingen? Ze zijn welkom (als het er maar niet teveel zijn).
Duurzaamheid? Geen enkel probleem (als het maar geen geld kost).
Niets lijkt ons te deren. We leven op de golven van de tijd.
Ware het niet dat we toch enigszins geïrriteerd raken
als iemand het woordje gebod laat vallen.
Want dit is de stille afspraak: niemand bepaalt wat ik moet doen.
De maatschappij? Autoriteiten? Geleerden? De buren? God?
Ik hou van ze. Zoals ik ook hou van standbeelden.
Maar ze moeten natuurlijk wel hun plek kennen.
Jan Spoelstra