Ik kwam die term de afgelopen tijd in de pers tegen; het werd gebruikt i.v.m. één van Nederlands bekendste criminelen. Maar die term zette mij wel aan het denken.
Een crimineel is volgens Wikipedia een misdadiger, dus iemand die zich aan een misdaad heeft schuldig gemaakt of dit pleegt te doen. In kerktaal heet zo iemand een zondaar.
Oeps, dat ben ik ook! Wellicht is de term crimineel wel beter op mij van toepassing dan het mogelijk wat uitgeholde begrip zondaar! Ik heb bekering nodig, zodat God zijn handtekening weer op mijn leven kan zetten.
Volgens diezelfde Wikipedia is knuffelen: het liefdevol of zorgzaam tegen zich aandrukken van één of meerdere personen. Een knuffel geef je iemand die je wil troosten, feliciteren, of die je geborgenheid wil geven en bevestiging van een vertrouwensband.
Het woord knuffelen deed me denken aan een regel uit Psalm 103:
Zoals een vader liefdevol zijn armen slaat om zijn kind, omringt ons met erbarmen God onze Vader, want wij zijn van Hem.
Bij het knuffelen in relatie tot dat zondaar / crimineel zijn, kun je denken aan lied 451:3
Zo, zo lief had God de wereld,
dat Hij zijne eigen Zoon
voor die afgevallen wereld
overgaf aan smaad en hoon.
Ja, toen wij nog zondaars waren,
schonk d’ Ontfermer ons gena,
stierf zijn Zoon op Golgotha,
stierf voor ons, die zondaars waren:
God is liefd’, o eng’lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Binnenkort (14 februari) start de veertigdagentijd. Voorafgaand aan Pasen wordt gedurende veertig dagen naar dit centrale feest toegeleefd. In de protestantse traditie wordt deze periode de lijdenstijd genoemd, een tijd waarin we denken aan hoe Jezus toewerkte naar de verzoening tussen God en mensen tot het uiteindelijke “Het is volbracht!”.
Dit jaar valt het begin van de veertigdagentijd samen met Valentijnsdag, een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven
met cadeautjes, bloemen of kaarten. Wat gaan wij God geven?
Koos Lange
(Voor de goede orde: Het hierboven bedoelde knuffelen heeft niets te maken met grensoverschrijdend gedrag!)