Liedboek 817
O, Christus, bron van lentebloei
Het leven is…
Bij het begin van het nieuwe jaar mijmeren veel mensen over de toekomst. Het leven wordt vaak vergeleken met concrete voorstellingen, geslaagde en minder geslaagde. We lezen het vaak op tegeltjes en bordjes bij oudere mensen: “God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst.” Je wilt toch graag iets abstracts concreet maken, zodat jij je er iets bij kunt voorstellen. Dat gaat zeker op als je geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven door ziekte en onheil en ongeluk.
In dit lied wordt het leven vergeleken met de levensboom. Dat beeld voert ons terug naar het paradijs. Daar stond naast de boom der kennis van goed en kwaad een tweede boom: de boom des levens. De afbeelding van de levensboom zien we vaak terug in boerderijen en gebouwen en kerken. Ik denk, dat de levensboom in de lutherse traditie veel gebruikt wordt. De schrijver en de componist behoren tot die stroming.
In dit lied is Christus de levensboom en wij zijn de takken.
Het leven wordt ook wel vergeleken met de jaargetijden. Dat beeld doet dan weer denken aan opgaan, blinken en verzinken.
De dichter schrijft daarover met de woorden:
Lentebloei
Zomergloed
Najaarskou
Winteraarde
Een goed verstaander kan deze woorden toepassen op zijn eigen leven.
Het leven is echter meer dan opgaan, blinken en verzinken als Christus in ons werkzaam is. Daarmee wordt in de eerste vier verzen een mooie, hartverwarmende verbinding aangebracht:
- Jezus doopt ons en zo groeien wij in de lente van loten tot takken.
- Door Christus beregend rijpt er een rijke oogst in de volwassenheid, ondanks opstand, twijfel en tranennacht.
- Christus verwarmt ons als in de herfst de najaarskou over ons leven komt. Dat maakt ons lief en wijs en schoon.
- Als wij in de winter van ons bestaan terugkeren naar de aarde waaruit we genomen zijn, krijgt onze ziel vleugels en keert terug naar zijn oorsprong, Christus.
Het lied eindigt met een bede. De vertaling van de laatste twee regels is zo indringend mooi, dat je na het zingen er stil van wordt:
‘Maak ons door woord en waterstroom weer vruchten van uw levensboom.’
Het is goed om dit lied te zingen bij het begin van het nieuwe jaar. Andries Govaert heeft het heel mooi en beeldend vertaald. De melodie vertolkt in op en neer gaande lijnen de gang der seizoenen in een mensenleven.
Henk Schaafsma
– De begeleiding is te vinden in het begeleidingsboek bij het Liedboek.