Hemelhoog 203 Via Dolorosa
Lijdensweg van het lam
Een lijdensweg. Dat is wekenlang kiespijn en niet terechtkunnen bij de kaakchirurg.
Dat is een chemokuur, waarvan je vooraf niet weet of het zal helpen. Dat is: vul zelf maar in: onderweg zijn naar het einde. Ken je de lijdensweg van een lam? Argeloos en onvermijdelijk het einde tegemoet: er vloeit bloed, het lam wordt geslacht. Dit lied gaat daarover en als je goed luistert, sta jij er bij en kijk je er naar. Het Lam Gods gaat zijn einde tegemoet.
Zie Jezus gaan, gekleed in een purperen mantel, de doornenkroon op zijn hoofd, kruisdragend, bijna bezwijkend onder de last.
Er kwam bloed uit al zijn wonden, uit de striemen op zijn rug,
uit de kroon van doornen om zijn hoofd geklemd.
En Hij droeg met elke stap
de hoon van hen die schreeuwden: “Kruisig Hem!”
En jij staat daar, je kwam toevallig langs, je liep jouw dagelijkse ommetje, je hoorde het lawaai, je kwam op het geluid af. Je dringt voor om niets te missen. Het gaat van het Romeinse pretorium naar Golgotha. Wat moet je doen? Blijven staan, meeroepen? Je kunt geen kant op.
Langs de Via Dolorosa in Jeruzalem die dag,
verdrongen zich de mensen in de straat.
Daar staarden ze Hem na:
de man die sterven moest op Golgotha.
Het is zo bijzonder aan die man. Zie de mens: Hij lijkt in niets op een crimineel. Meer op een lam dat naar het slachthuis gaat. Gedwee gaat hij zijn gang.
Langs de Via Dolorosa, heel die lange lijdensweg,
ging de Christus, onze Koning, als een lam.
En wat doe jij? Je moet nu kiezen: maak je zijn lijden nog zwaarder door mee te huilen met de wolven: ‘Kruisig Hem‘?
Of:
Ga je aan zijn kant staan en laat jij je overweldigen door zijn liefde:
Maar omdat Hij van ons hield met heel zijn hart, is Hij gegaan,
langs de Via Dolorosa, heel de weg naar Golgotha.
Zijn kruis werd een troon, zijn bloed wast ons schoon
en het stroomt door het hart van Jeruzalem.
De Via Dolorosa geldt als de route die Jezus moest lopen van het Romeinse gerechtshof naar de plaats waar hij gekruisigd werd. Jaar na jaar lopen tal van pelgrims deze route, via de kruiswegstaties die langs de route staan opgesteld tot ze bij de Heilig Grafkerk komen, de laatste van de 14 staties.[1]
Het lied heeft een opbouw die bekend is voor popsongs: couplet-refrein-couplet-refrein-bridge-refrein. Hier begint het lied in e-klein. Na het tweede refrein komt de bridge, waarbij het karakter verandert van vooral melodisch naar meer ritmisch, en waarin ook de modulatie naar f-klein wordt voorbereid. Het slotrefrein staat in f-klein en zo eindigt het lied.
Het lied ontstond begin jaren ’80 van de vorige eeuw. De maker, Billy Sprague (geb. 1952) is afkomstig uit het diepe Zuiden van Amerika. Hij werkte samen met gospel-grootheden als Amy Grant en Michael W. Smith. Het ontstond als solo-lied en dat is het nog altijd. Zo komt het ook het meeste tot zijn recht. Voor de uitvoering is het goed om een bewuste keuze te maken welke zanghouding je aanneemt: zing je het lied vol expressie, en bied je zo de luisteraars een ‘totaalplaatje’ aan? Of zing je juist klein en intiem, zodat de luisteraar al luisterend zijn eigen route kan lopen? Wat past het beste bij dit lied? Bij het moment waarop het gezongen wordt?
Via Dolorosa, Nederlandse versie door Sela: Via Dolorosa | Sela – YouTube
Kampen, maart 2021
Henk Schaafsma
[1] Anje de Heer, EREdienst Lied van de Maand maart 2021 HH 203 Via Dolorosa