“De HEER zei tegen Abram: trek weg uit je land,
verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten,
en ga naar het land dat ik je zal wijzen.”
Genesis 12: 1
Uiteindelijk willen we allemaal wel bewegen. Meebewegen, meedeinen.
Als badgasten op de golven van een mediterrane zee.
En je bent niet alleen. Samen meebewegen, meedeinen.
Wat is daar nu zo erg aan? In het voetbalstadion,
in een concertzaal, in het kerkgebouw.
Maar wat nu wanneer je niet samen bent?
Wat nu als je moet bewegen in je eentje?
Is het dan nog zo leuk? Zo gezellig? Wie kan dienen als voorbeeld?
Achter wiens brede rug kun je schuilen als het spannend wordt?
Alleen is meer dan in je eentje. Alleen is ook: zelf nadenken,
zelf beslissingen nemen, zelf verantwoordelijkheid dragen.
En toch gebeurt het. De vader van alle gelovigen. Ons voorbeeld.
Hij beweegt. Hij gaat op weg. Hij volgt de verre roepstem.
Omdat hij gelooft dat hij niet meer nodig heeft
dan een vertrouwen in het nieuwe land.
De overtuiging van een originele toekomst.
Jan Spoelstra