“Geliefde broeders en zusters, vergis u niet:
elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven,
van de Vader van de hemellichten”
Jacobus 1:16, 17
Wellicht op onbewaakte ogenblikken.
Misschien wanneer je in een optimistische bui bent,
wanneer je voor jezelf een potje kunt breken.
Dan wil je het leven wel als een geschenk zien.
Dan wil je wel toegeven dat je bestaan iets bijzonders is,
iets wonderlijks, iets dat niet zomaar tot stand is gekomen.
Maar op de dagen dat je worstelt met de koude schaduwen,
in de nachten dat je vecht met de kille hersenschimmen?
Hoe zeker ben je er dan van, hoe geloofwaardig is het?
Dat je het leven als een geschenk wilt zien?
Misschien is je bestaan geen mooie gift, geen leuk cadeautje.
Misschien is je leven niet iets wat je overhandigd wordt,
iets dat je enkel maar hoeft uit te pakken.
Wat als je leven blijkt te bestaan uit losse onderdelen:
tijd, talent, keuzes, vrijheid, moed, wijsheid, vertrouwen?
Wat als je er zelf iets van dient te maken?
Jan Spoelstra