“De geest van een verstandig mens zoekt kennis,
dwazen zwelgen in dwaasheid.”
Spreuken 15:14
Wanneer al je antwoorden uit je handen zijn geslagen. Door tegenslag, door tegenstand, door bedrog, door
onwetendheid, door fouten, door verraad.
Wanneer je wankelt, wiebelt, door elkaar wordt geschud, omvalt, overeind krabbelt, opnieuw omvalt.
Wanneer je naar adem hapt, naar vrede snakt, naar antwoorden smacht, naar houvast hunkert.
Er zijn zoveel mensen om je heen. Die je advies willen geven. Die je willen helpen, ondersteunen, troosten.
Maar je weet ook. Je zult zelf moeten leren rechtop te staan. Je zult zelf weer moeten leren lopen.
Om te voorkomen dat je andermaal op de grond ligt. Dat je wederom zo hulpeloos, bang en rusteloos bent.
Om te vermijden dat je weer zo onwetend bent, zo onbezonnen.
Wat leer je ervan? Van tegenslag? Van teleurstellingen, van ongelukken, frustraties, dompers, koude douches?
Kennis bouwt zich op. Beetje bij beetje. Stapje voor stapje. Als je begrijpt hoe het werkt. De fouten. De flaters. De
onvolkomenheden, de afwijkingen, de gebreken.
Zonder pijn geen groei. Zonder moeite geen voortgang.
Jan Spoelstra
Menselijk gesproken
