“Wat er was, zal er altijd weer zijn, wat er is gedaan,
zal altijd weer worden gedaan. Er is niets nieuws onder de zon.”
Prediker 1: 9
Hoe lastig het is om enkel tevreden te zijn. Content met
je eigen ruimte, je eigen wijsheid, je eigen gezelschap.
Zonder veel aanleiding worden we dan onrustig.
Beginnen we te woelen, te dromen, te verlangen.
Het kan toch niet zo zijn dat dit het ware leven is?
Struikelend over rotsblokken, glijdend over gletsjers,
begint de zoektocht naar onvoorziene vergezichten,
naar ongehoorde waarheden.
Het zou immers zo mooi zijn te geloven dat er grotere huizen zijn,
diepere inzichten, socialere vrienden.
Om maar te zwijgen van voorbeeldiger gedrag,
barmhartiger naastenliefde.
Zoals een boom pas groeit als ze geworteld is,
zoals een vogel pas vliegt wanneer hij genesteld is,
groeit een mens alleen wanneer zij haar plek kent onder de zon,
haar plaats op aarde?
Pas als je iets weet kun je op zoek naar het onbekende.
Pas als je gelooft sta je open voor het ongekende.
Jan Spoelstra