“Een vals karakter zaait voortdurend tweedracht, een lasteraar drijft vrienden uit elkaar.”
Spreuken 16:28
Het zou mooi zijn als de waarheid duidelijk aanwijsbaar is.
Als ze op een voetstuk staat, als ze vrij toegankelijk is.
Maar wel gedicteerd in vuurvaste teksten, in rotsvaste woorden.
Wat er dan ook om je heen gebeurt,
wat er ook in je hoofd omgaat, welke stormen je ook treffen, welke grappen er ook gemaakt worden,
welke boeken ook verbrand, welke taal ook gebezigd, je kunt dit alles kalm en bedaard het hoofd bieden.
Je hebt immers de waarheid binnen handbereik, jij hebt rust en vertrouwen gevonden.
Zoals een pelgrim uiteindelijk de bestemming heeft bereikt, zoals een vluchteling tenslotte een veilige haven.
Maar wat als leugens gebakken kunnen worden tot vuurvaste teksten,
wat als laster gehouwen kan worden tot rotsvaste woorden?
Hoe onderscheid je het verdichtsel?
Hoe ontwaar je het geveinsde?
Jan Spoelstra