“De wijsheid van boven daarentegen is voor alles zuiver,
en verder vredelievend, mild en meegaand, ze is rijk aan ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort,
ze is onpartijdig en oprecht.”
Jacobus 3:17
Het is wat waard om de vrede te handhaven.
Omdat vrede de toestand is waarin de mens het meest
tot haar recht komt? Hoe kun je anders op je gemak
het gras maaien, werken, een psalm zingen
of bij tante Julia op visite gaan?
Wat het je waard is om de vrede te handhaven.
Hoeveel geduld, hoeveel inzicht, hoeveel slapeloosheid,
hoeveel desillusie? Maar wellicht ook: hoeveel strijd,
hoeveel bloed, hoeveel tranen?
Immers, wat gebeurt er als iemand over je grenzen gaat?
Laat je dat toe? Of treed je handelend op.
Is er vrede mogelijk zonder dat jij je grenzen aangeeft?
Kun je rust vinden wanneer je niet goed beseft wat je leefgebied is,
wanneer jij je niet realiseert wat je ademruimte is?
Vrede is blijkbaar niet een toestand waarin je slechts
van zelfvertrouwen blaakt.
Vrede is een houding waarin je liefdevol maar oplettend
je eigen leven bewaakt.
Jan Spoelstra