“Geen woord ligt op mijn tong,
of u Heer kent het ten volle.”
Psalm 139:4
Als je iemand kent wil dat niet zeggen
dat je alles van diegene afweet.
Natuurlijk, er zijn een groot aantal zaken die je
van de desbetreffende persoon hebt geleerd:
naam, leeftijd, meningen, voorvallen, grapjes, verdriet.
Dat maakt ook dat je de ander los moet laten.
Het lukt je immers nooit om de ander nauwgezet te kennen,
het is onmogelijk je medemens precies te begrijpen.
En waarom zou je dat eigenlijk zo graag willen?
Waar blijft dan de verwachting,
het voorspelbare, het verrassende, het tegenvallende,
het mooie, het lelijke, het lieflijke, de irritatie?
Omdat we nogal onmachtig blijven
om de ander oprecht te leren kennen,
zijn we er daarom iedere dag zo afhankelijk van?
De liefde zo volledig als een onverzettelijk woord.
Het vertrouwen zo compleet als een onwrikbare belofte.
Jan Spoelstra
Menselijk gesproken
