“U omsluit mij, van achteren en van voren,
u legt uw hand op mij.”
Psalm 139:5
Dat kan gebeuren. Dat je zo geïrriteerd raakt,
dat je zo verbolgen bent, zo nijdig, zo emotioneel,
dat je sprakeloos wordt.
Het lukt je niet meer uit je eigen woorden te komen.
Nog erger, je bent zelfs niet meer in staat uit
je eigen gedachten, je eigen denkwereld, je eigen huis,
je eigen woonplaats, je eigen bubbel te komen.
De pijn, de ergernis is zo groot en diep
dat het je nauwelijks meer lukt om na te denken,
om afstand te nemen, om even goed adem te halen,
om de zaak op z’n merites te beoordelen.
Als je dan zo volop gevangen zit in je eigen woede,
in je eigen gelijk, in je eigen verontwaardiging,
is het een opluchting wanneer er iemand naast je staat.
Iemand die in jouw wereld mag komen,
iemand die voorzichtig binnen treedt in jouw hoofd,
in jouw bubbel, in jouw denkwereld.
Iemand die jou geruststelt, vertrouwen geeft, steunt.
En dan zo iemand vinden.
Jan Spoelstra