“Ook dan zou het duister voor u niet donker zijn,
de nacht zou oplichten als de dag.”
Psalm 139:12
Zo is dat soms. Je weet wat er komen gaat.
Althans, dat geloof je. Dat zit zo vast in je hoofd.
Omdat je als mens zo in elkaar steekt?
En hoe je dat noemt. Dat voorgevoel, die intuïtie,
de indruk over wat er morgen staat te gebeuren.
Het is blijkbaar hoe je kunt omgaan met de zaken
die je angst inboezemen, die je bang maken,
die het donker laten worden.
Je zet jezelf alvast schrap voor de komende nacht.
Je wilt niet teleurgesteld worden.
Je wilt absoluut niet meegesleept worden
door de vermoedelijke wanorde, paniek en ontreddering.
Weet je wat er komen gaat? Morgen? Overmorgen?
Weet je écht van de drukkende duisternis,
de verstikkende angst?
Of geloof je wat er komen gaat? Morgen? Overmorgen?
Geloof je in het bevrijdende licht?
De verlossende bezieling?
Jan Spoelstra
Menselijk gesproken
