“U was het die mijn nieren vormde,
die mij weefde in de buik van mijn moeder.”
Psalm 139:13a
Het lijkt zo vanzelfsprekend. Dat jij jij bent.
Jij met je eigen gevoelens, eigen gedachten, plannen.
Maar wat is dat? Dat eigen, dat zelf?
Hoe wordt dat gevormd? Jouw gemoed, jouw binnenste?
Wat jij bent, wat jij voelt, wat jij denkt, wat jij doet.
Overkomt het jou? Zoals je ongevraagde cadeautjes krijgt
toebedeeld op verjaardagen, zoals je ongedwongen
hapjes krijgt aangereikt op afscheidsrecepties.
Wat je bent. Kom je daar ooit achter?
Zul je dat ooit onder woorden kunnen brengen?
Stamelend, zoekend, twijfelend, zwijgend.
Wat je kunt worden. Heb je daar enig besef van?
Wil je daar enig besef van hebben?
Wat je bent. Wat je kunt worden.
Hoe je kunt groeien, veranderen, vernieuwen, floreren.
Ben je niet nieuwsgierig wat allemaal nog mogelijk is?
Zou je niet een poging wagen om erachter te komen?
Jan Spoelstra