“Uw ogen zagen mijn vormloos begin,
alles werd in uw boekrol opgetekend,
aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.”
Psalm 139:16c
Het valt nog niet mee. Om elke dag te bestempelen.
Als mooi, zinvol, bezield of volwaardig.
Hoeveel dagen glijden niet gedachteloos voorbij?
Als grijze vrachtschepen langs een zwijgende kade.
Hoeveel uren sijpelen niet onbetekenend weg?
Als kleurloze regen in stille weilanden.
En wat kun jij eraan doen? Hoe vaak sta jij niet
enkel machteloos tegenover het woeden van de wereld?
Dan lijkt het alsof al je goede bedoelingen, al je geloof,
al je intenties uit je handen worden geslagen.
Bedremmeld en onhandig kun je niets anders dan beseffen
dat al je plannen je bij de handen afbreken.
Als kapotte eierschalen liggen ze om je heen.
Het valt nog niet mee. Om iedere dag opnieuw te beginnen.
Om opnieuw te geloven, te vertrouwen.
Dat je staan blijft. Ondanks de storm, de tegenwind.
Dat jij je doel bereikt. Ondanks de misère, de teleurstelling.
Jan Spoelstra