Poetin eist de onvoorwaardelijke terugtrekking van NAVO-troepen uit de voormalige Oostbloklanden.
Het Westen eist dat hij Oekraïne onvoorwaardelijk met rust laat.
Hier staat het begrip ‘onvoorwaardelijk’ voor dwang: je moet doen wat ik eis! Als aan die eis niet wordt voldaan, dan geeft mij dat het recht om het recht in eigen hand te nemen.
Er zijn ook in kleinere verbanden vaak dit soort onvoorwaardelijke eisen: jij doet wat ik zeg, anders….
En ook in een relatie kan er zomaar een voorwaarde insluipen: ik heb je lief, omdat je … (vul maar in: lekker kan koken, mij altijd verwent, …). Dan is de liefde niet onvoorwaardelijk maar voorwaardelijk. Omdat jij dit bent of doet, ben of doe ik dat.
Echte, onvoorwaardelijke liefde vind je alleen bij God. Hij heeft niet lief omdat, maar ondanks.
Het staat er echt: God zegt tegen mensen die Hem de rug toegekeerd hebben: “Jij bent zo kostbaar in mijn ogen, zo waardevol, en Ik houd zo veel van je dat ik de mensheid geef in ruil voor jou, ja alle volken om jou te behouden.” (Jesaja 43:4)
Een liefde die ook niet afhankelijk is van hoe wij die ervaren, maar één die er altijd is. Je kan die liefde negeren, doen alsof je zonder kunt, maar dat doet niets af aan die liefde zelf.
In het oude testament wordt het verbondsvolk vaak aangeduid met de naam Sion; de berg waarop God een verbond sloot met de Israëlieten. We mogen in die naam ook onszelf herkennen: het volk waarmee God een verbond heeft gesloten, zoals in de doop wordt gevierd.
Lees zo eens Jesaja 49:14-15: “Sion zegt: ‘De HEER heeft mij verlaten, mijn Heer is mij vergeten.’ Maar kan een vrouw haar zuigeling vergeten of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg? Zelfs al zou zij het vergeten, ik vergeet jou nooit.”
Zullen we dicht bij die God blijven? Ook van onze kant de liefde laten zien aan Hem, onze naasten, zijn kerk?
Koos Lange