Een groot deel van de gemeente is in de afgelopen weken “op vakantie” geweest. In Nederland of daarbuiten. Er is weer uitgerust, weer nieuwe energie opgedaan, er is weer genoten, soms van mooi zomerweer, soms van wat minder mooi zomerweer. In zo’n periode staan veel activiteiten ook stil; er worden geen vergaderingen belegd, geen grote veranderingen doorgevoerd. In ieder geval niet in de kerk, en ook niet in onze gemeente. Toch mochten de basisactiviteiten doorgaan. Er waren elke week kerkdiensten, die ook nog eens digitaal meebeleefd konden worden. Dank aan de preekvoorzienster, de voorgangers, de technische mensen, de muzikanten en vast nog meer.
Vakantie is afgeleid van vacatio (Latijns werkwoord vacare) dat staat voor vrij zijn van verplichtingen. Het is een periode waarin een persoon zijn gewone dagelijkse verplichtingen tijdelijk stillegt.
Bedoeld om uit te rusten, bij te komen, even helemaal niets.
God hield ook “vakantie”: op de zevende dag rustte Hij. Hij ging nergens naar toe, want Hij was al overal. Ook geen dolce far niente, geen zalig nietsdoen, maar nagenieten, het mooie plaatje bekijken. Want zie, het was zeer goed. En heel veel daarvan is zeer goed, prachtig, gebleven. Dat hebben de vakantiegangers op veel verschillende plekken kunnen zien; wat een prachtige panorama’s, wat een prachtige kleuren, wat een vrijheid.
“Zing” met Paulus mee:
Hoe onuitputtelijk zijn Gods rijkdom, wijsheid en kennis, hoe ondoorgrondelijk zijn oordelen en hoe onbegrijpelijk zijn wegen….
Alles is uit Hem ontstaan, alles is door Hem geschapen, alles heeft in Hem zijn doel. Hem komt de eer toe tot in eeuwigheid. Amen. (Romeinen 11:33-36)
Voor diverse andere gemeenteleden was er geen vakantie dit jaar, of wellicht al langer. Gezondheid, gebrek aan middelen, verplichtingen, er zijn helaas ook nog steeds belemmeringen. Wij hopen dat zij, ondanks die beperkingen toch hebben kunnen genieten van zoveel moois in Gods schepping en mee willen zingen:
U alleen komt toe de dank en eer. Halleluja.
Wereldwijd was er geen vakantie voor miljoenen mensen. Vluchtelingen, slachtoffers van natuurgeweld, verliezers in Afghanistan…..
Voor hen was er geen ruimte in hun leven om van Gods schepping te genieten. Letterlijk uitzichtloos!
Heer, erbarm U!
Dat de woorden uit Psalm 140 hun woorden, hun gebed mogen zijn:
Houd mij, HEER, uit de handen van schurken, behoed mij voor hun bruut geweld.
Ze zijn op mijn ondergang uit, in hun hoogmoed leggen ze strikken,
Ze spannen met touwen een net en zetten een val op mijn weg.
Dit weet ik: de HEER doet recht aan zwakken en armen
De rechtvaardigen zullen uw naam prijzen, de oprechten wonen in uw nabijheid.
Koos Lange