Wat hebben we met elkaar een feestelijke zondag mogen beleven op 17 juni! We hebben er lang naar uitgekeken en de weg ernaartoe liep anders dan we van tevoren konden bedenken. Maar God heeft ons rijk gezegend. In een feestelijke eredienst werd onze predikant, ds. Hans Slotman, bevestigd door zijn collega ds. Jan Janssen, met wie hij zeven jaar in Zwolle-West samen optrok.
Hoewel de gelijkenis van de verloren zoon een bekend verhaal is, kregen we in de preken de diepe betekenis ervan mooi uitgewerkt. Alles in ons verzet zich tegen de boodschap van liefde en genade, waarmee de Vader naar ons toekomt. We willen het altijd weer zelf doen. De jongste en de oudste zoon laten beide zien dat ze de diepte van de liefde van de vader niet echt peilen. Ze doen een beroep op wat ze zelf doen of willen doen. Maar de vader aanvaardt de zoon bij voorbaat, niet vanwege berouw, maar uit liefde.
Bij kerk zijn gaat het erom of we de Vader begrijpen in zijn liefde voor ons. Dan mag de kerk een plek zijn om elkaar steeds weer naar het heldere water te brengen van Gods liefde, om daar met elkaar weer van te groeien. In Christus is alles gedaan, ben je Gods kind: dat is het heldere water. “Hans, jij mag de stem van de Vader zijn om iedereen steeds weer op deze liefde te wijzen en die uit te delen bij dat heldere water, waar je tot op de bodem kunt kijken.” zei ds. Janssen.
Dat God van mensen houdt, wordt heel mooi uitgedrukt in de naam die al heel lang op ons kerkgebouw staat: Eudokia, letterlijk “het goed vinden”, of, met een eigentijdse term, liken. Het is een prachtige naam voor een kerk die leeft vanuit de verwondering, met je mond open van verbazing. Hoe is het in Gods naam mogelijk dat God ons liket, dat God een welbehagen in ons heeft! De liefde van de Vader is onpeilbaar diep. Ds. Slotman: “Ik vind het gaaf om voorganger te mogen zijn van zo’n kerk, waarin we met de mond open van verbazing en van verwondering mogen leven in de warmte en de liefde van de Vader. Ik wil graag predikant zijn van een gemeente waar de blijdschap en de verwondering over de liefde van God voelbaar is.”
Niet de verschillen zijn belangrijk, maar: wat bindt ons samen? Niet de overeenstemming, niet ons gedrag, maar wat van de andere kant komt: de liefde van God. Er begint voor ons een nieuwe periode, waarin we aan elkaar gegeven zijn als kinderen die geliket zijn door Vader. Wij leven in zijn welbehagen.
Hoe mooi en hoe heerlijk als wij als familie,
als broers en als zussen om elkaar geven
en open en eerlijk met elkaar omgaan,
de vrede bewaren en eensgezind leven.
En het mooiste geschenk wordt ons gegeven:
de zegen van God, een eindeloos leven.
Dominee Hans Slotman, wij vinden het gaaf dat God ons aan elkaar verbindt en bidden dat je ons steeds weer op die onvoorstelbare liefde van God wilt wijzen en dat we er samen uit mogen leven en ervan mogen uitdelen.